|
|
|
Pernik (90 000 mieszk.) leży 30 km od Sofii. Miasto jest centrum największego
w Bułgarii zagłębia węglowego. Miasto jest regionalnym centrum. Pierwsza
osada dolinie jest w neolitu (VI tysiąclecie pne). Wzmacnianie z
murów twierdzy rozpoczęła się w IV wieku przed naszą
erą. Twierdza była stolicą plemienia Agrianes,
sprzymierzeńcy macedoński królów Filipa i Aleksandra
Macedończyków. W czwartym wieku został spalony przez
Gotów.
Pernik znalazł się
w granicach państwa bułgarskiego w IX w. i stał się
strategiczną twierdzą, broniącą Sredeca (Sofia) i całej
Północno-Zachodniej Bułgarii. Osada została zniszczona
przez trzęsienie ziemi w XI w. Po wyzwoleniu Bułgarii z niewoli
tureckiej ludność została rozproszona i Pernik miał tylko
1000 mieszkańców. W 1891 r. zostało odkryte perniszkie zagłębie
węglowe, a w 1929 r. Pernik otrzymał prawa miejskie.
Od 1995 Pernik jest członkiem
Fundacji Europejskiej Carnival Miasta. Każdy nawet
lata, pod koniec stycznia w mieście siedzibę Międzynarodowego
Festiwalu maskarada gry i celne.
Żleb rzekę Erma jest 4 km na
północny wschód od miasta Tryn. Wynosi prawie 10 m.
wąwozu skalnego między czystej skały 12 metrów o
długości 100 metrów. Woda tworzy mały wodospad i
kaskady. Regionu jest sporządzona
ekologiczne i skały są przedmiotem wspinaczki. 3 km. przez ໄleb jest wioska Loznica, w
której rozpoczyna się szlak turystyczny do chaty "Rui" -
punkt wyjścia do wspinaczki górskiej Rui (1706 m).
Zemenski monaster “Sw Joan Bogosłow” znajduje się koło miasta Zemen, 15 km. od drogi międzynarodowej
Sofia – Skopie. Leży w pięknej okolicy w górach
Koniawskich, w pobliżu przełęczy Zemenskiej. Mimo że jest
znany w Bułgarii, klasztor “Sw. Joan Bogosłow” nie należy do
największych i obecnie nie działa.
Składa
się on z dwóch połączonych budynków, małej
dzwonnicy i cerkwi w centrum dużego podwórca. Chram pochodzi z XI w.
i jest jednym z niewielu zachowanych zabytków architektury bułgarskiego
Średniowiecza. Jest tam interesujący ołtarz z masywną płytą
kamienną i posadzka z różnokolorowych płyt marmurowych i z
innego kamienia. Większość
malowideł ściennych pochodzi z XIV w., a wizerunek św. Anny – z
początkowego okresu istnienia kościoła. Kościół
został ogłoszony pomnikiem kultury narodowej, a portrety ktitorów
są bardzo stare, datowane zaraz po tych Kałojana i Desisławy – w cerkwi Bojanskiej.
|
|
| |
