|
|
Perticz (28 000 mieszk.) leży u podnóża łańcucha górskiego
Biełasica. Jego początki to osada tracka położona 10 km na północny-wschód
od dzisiejszego miasta. W I w. przed Chr. Rzymianie podbili osadę i
przekształcili ją w dobrze umocnione miasto – twierdzę
„Petra”. W VI w. została ona zniszczona pożarem przez Słowian. Jej mieszkańcy osiedlili się
u stóp gór Bełasica,
na dzisiejszym miejscu. Petricz został przyłączony do państwa
bułgarskiego w 837 r. po wojnie chana Persijana przeciwko Bizancjum i
Powstaniu Słowian Strumskich.
Potem przez wiele wieków miasto było
ważnym punktem strategicznym i obronnym. W czasach niewoli tureckiej było
ono centrum regionalnym. W 1868 r. została zakończona budowa pierwszej
cerkwi „Św Mikołaja”, a w 1873 r. została otwarta pierwsza bułgarska
szkoła. Zgodnie z Berlina Traktatu (1878 r) Perticz
pozostał w Turcji. W 1889 r. położono zręby organizacji niepodleglościowej
WMRO (Macedońsko-Odryńska
Org. Wyzwoleńcza). Petricz został wyzwolony w czasie Wojny Bałkańskiej
1912 r. Miasto ma muzeum historyczne. Pomnik Nieznanego
Żołnierza powstał w pamięci tych, którzy
zginęli na Bałkanach, bałkańskich i I wojny światowej.
Wieś Rupite w
pobliżu wsi znajduje się wzgórze pochodzenia wulkanicznego
zwane „Kożuch”. Rupi
są znane także ze swych źródeł wody mineralnej o dużych
właściwościach leczniczych, silnym ciśnieniu i o temp. ok. 71 îÑ. Tu był
rzymskie miasto Petra. W
średniowieczu powstała klasztoru "Św Pantelejmona". Obszar
ten jest pod ochroną prawa. Oto idzie
Via Aristotelis - jednym z dwóch głównych ścieżki
migracji ptaków.
Znachorka „Babcia Wanga” i Kościół
"Śweta Petka" - obszar Rupite już dawno
uzyskał renomę jako miejsce, gdzie odbiera użytkowników
popularnych bułgarskich proroka Wangelia Guszterowa - „Babcia Wanga”
(1911-1996 r.). Wanga przeniósł się do życia,
bo miejsce jest magiczne i czerpie z niego energii. W
1992 roku zbudowano kościół "Św Petka
Bułgarska", błyskawicznie stała się miejscem pielgrzymek
tysięcy ludzi najuboższych. Grób znachorki znajduje się w pobliżu kościoła. Miejsce
jest urocze i przyciąga tysiące ludzi, nie tylko kraju, ale
także za granicą. Cała okolica jest świętą przez
ludzi.
Samuiłowa krepost - W 971 Bizancjum przejął
Bułgaria Wschodnia. Samuił był jednym z czterech synów udzielnego władcy Zachodniej Bułgarii – komity Nikoły.
Został wybrany władcą po śmierci prawowitego cara Romana w
997 r. Przez ponad 40 lat zdołał powstrzymać najazd Bizancjum na
tereny Bułgarii. Jednak w 1014 r. imperator Wasili ponownie wyruszył
na podbój ziem bułgarskich. Między łańcuchami
wzniesień Bełasica i Ograżden wzniesiono umocnienia i rozpoczęła
się długa i krwawa bitwa, efektem której było rozgromienie
wojsk bułgarskich i wzięcie do niewoli 14 000 Bułgarów.
W tym samym czasie syn cara Samuiła – Gawraił Radomir pokonał
inne oddziały bizantyńskie nad rz. Strumicą. Rozgniewany tym
faktem imperator Wasilij rozkazał oślepić 14 000 jeńców bułgarskich.
Dokonano tego w miejscowości, która do dzisaj nosi nazwę
„oczicy wadiocz”. Tym wyjątkowo okrutnym aktem Wasili II zasłużył
sobie miano „Bułgaroubijca”.
Oślepieni żołnierze zostali
doprowadzeni do swojego cara w miejscowości Prespa. Gdy car Samuił
zobaczył swe okrwawione wojsko, dostał zawału serca i po dwu
dniach – 6.10.1014 r. – zmarł. Bułgaria została bez swego
wodza i cara i po czterech latach całe jej terytorium zostało zajęte
przez armię bizantyńską.
|
|
| |