|
Plewen, Lukowit |
Weliko Tyrnowo, Arbanasi, Gorna Oriahowica |
|
Widin, Kozłoduj, Kuła |
Szumen, Madara, Pliska, Weliki Presław |
|
Swisztow, Park "Persina" |
Klasztory w pobliżu Weliko Tyrnovo |
|
Silistra, Tutrakan, Srebyrna |
Park "Rusenski Łom", Skalne monastery |
|
|
Weliko Tyrnowo (90 tys. mieszkańców) leży u podnóża Starej
Płaniny na wysokości 210 m n.p.m. Miasto jest prawie równa
odległości od dużych miast w kraju – 240 km od Sofii, 230 km. od Warny, 190 km od Płowdiw, 230 km od Burgas. Rozciąga się ono na wzgórzach Carewec,
Trapezica i Sweta Gora i meandrach rzeki Jantry.
Miasto to ma prastare korzenie,
pierwsze znaleziska datują się sprzed 5 000 lat. W X w. wzgórza są gęsto zaludnione i Weliko Tyrnowo staje się
otoczonym murami obronnymi centrum handlowym. W 1187 r. dwaj bracia – bojarzy
Asen i Petyr – organizują zakończone zwycięstwem powstanie
przeciwko Bizantyjskiemu najeźdźcy i ogłaszają Weliko
Tyrnowo stolicą Drugiego Państwa Bułgarskiego. Przez następne
dwa wieki miasto jest ważnym europejskim centrum handlowym i kulturalnym.
Proces rozwoju zostaje przerwany w 1393 r. przez najazd Turków.
Bułgarskie
Odrodzenie przynosi miastu piękne domy, budynki użyteczności
publicznej i cerkwie. Po wyzwoleniu Bułgarii zostało tu zwołane
Pierwsze Wielkie Zebranie Narodowe (1879 r.), które uchwaliło
Konstytucję Tyrnowską, jedną z najbardziej demokratycznych w
tamtych czasach. Tutaj także, w 1908 r. została ogłoszona
niepodległość państwa bułgarskiego. Mimo że dziś
nie jest stolicą kraju, Weliko Tyrnowo pozostaje źródłem
dumy narodowej i symbolem bułgarskiego patriotyzmu.
Hotele w Miasto
Na wzniesieniu Carewec był stolicą Drugiego Carstwa Bułgarskiego
(1185-1393). W tym czasie Bułgaria rozciągała się na
ogromnym terytorium i graniczyła z trzema morzami – była najpotężniejszym
państwem Europy Południowo-Wschodniej. Zbocza wzgórza były
gęsto zasiedlone, a na szczycie wznosił się carski zamek i
siedziba patriarchy. Najstarsze odkryte tu ślady ludzkiej cywilizacji
pochodzą z 2-ego tysiąclecia p.n.e. W IV w. wzgórze zostało
zasiedlone a pod koniec V w. na szczycie znajdowała się twierdza
bizantyjska. W XII w. została ona rozbudowana i zyskała wygląd,
który zachował się do dziś. W tym okresie Carewec był
znany w Rzymie i Konstantynopolu.
Sama twierdza ma trzy bramy, brama główna
była wpasowana w ciasny otwór w masywie skalnym, zabudowany
dodatkowo umocnieniami. Był tu most zwodzony i trzy pary odrzwi. Zespół
pałacowy był ogrodzony barbakanem z wieżam obronnymi i składał
się z Sali Tronowej Cerkwi Pałacowej i carskich pomieszczeń mieszkalnych. Potężne umocnienia
otaczają całe wzgórze, a wysokie skały czynią je
niedostępnym – jego obrońcy byli zmuszeni do kapitulacji na skutek
zdrady. Na zboczach wzgórza odnaleziono pozostałości ponad 400
domów, 22 cerkwi i 4 klasztorów.
Siedziba
patriarchy została zrekonstruowana w 1981 r. celem uczczenia jubileuszu
1300 lat istnienia państwa bułgarskiego. Spektakl audio-wizualny podczas
święta narodowego i innych uroczystości jest jedynym tego typu w
Europie i jednym z niewielu w świecie – muzyka, różnobarwne
reflektory, efekty świetlne i laserowe oraz bicie dzwonów – upamiętniają
dawną świetność tego miejsca i dziejów Drugiego
Carstwa Bułgarskiego.
Na wzniesieniu
Trapezica odkryto fundamenty 17 cerkwi, część dzielnicy
mieszkalnej "Asenowata Machała" z cerkwią "Sw.
Dimityr" oraz cerkiew "Sw. Czetirideset Myczenici" z XII w.
Wzgórze Sweta Gora jest związane
z kulturalnym i duchowym rozkwitem państwa bułgarskiego, dziś
znajduje się tam Uniwersytet Welikotyrnowski "Sw. Kirił i
Metodij".
Pomnik "Majka Byłgaria" (Matki Bułgarii) wznosi się w centrum Welikiego Tyrnowa. Poświęcony
jest poległym w wojnach: Rosyjsko-Tureckiej, Serbsko-Bułgarskiej, Bałkańskiej
i I Wojnie Światowej. Ufundowany był przez mieszkańców
miasta i został odsłonięty w 1935 r.
Cerkwiew Katedralna "Rożdestwo Bogorodiczno" znajduje
się w starej dzielnicy "Boljarska Machała" i była
wybudowana przez Kolio Ficzeto (1842-1844) z ciosanego piaskowca. Zdobią ją
cztery kolumny i owalne okna. Najwyższą część stanowi
kopuła z malowidłem Chrystusa. Cerkiew jest trzynawowa. Główne
malowidło ścienne przedstawia wątki z Klasztoru Kilifarskiego,
posadzka jest z płyt marmurowych a oprócz wejścia głównego
są jeszcze dwie pary symetrycznie położonych odrzwi. Cerkiew była
ufundowana przez mieszkańców Welikiego Tyrnowa.
Podczas trzęsienia ziemi w 1913 r. została ona zrównana z ziemią, nast ępnie – wed
ług projektu i makiety – wzniesiono na nowo fasad ę.
Samowodska Czarszija to stary bazar w Welikim Tyrnowie, powstały w pocz. XIX w. W działających
i dziś warsztatach: garbarskim, kowalskim, garncarskim, stolarskim i
tkackim wykorzystuje się oryginalne, stare techniki pracy. Tu znajdują
się także stare "strannopriemnici" – gospody, najsławniejsza
z nich to gospoda Hadżi Nikoli, gdzie dziś mieści się Muzeum
Etnograficzne. W istniejących i dziś gospodach i jadłodajniach można spróbować smacznej
bułgarskiej kuchni.
Godne obejrzenia są także cerkwie
"św Mikołaja", "Św. Konstantyna i Heleny", zabytkowe domy – "Kyszta s majmunkite"(z małpkami), Dom
poety Petko R. Sławejkowa, "Kyszta na kokona Anastasija", "Stambołowa gospoda"
i in. W muzeum więzienia wielu wielkich
bohaterów bułgarskim.
Muzeum Odrodzenia i Pierwszego Zgromadzenia Narodowego mieszczą się
w starej siedzibie władz tureckich - budynku wybudowanym przez Kolio
Ficzeto i ściśle związanym z wieloma wydarzeniami historycznymi.
Rezerwat architektury Nikopolis ad Istrum (Zwycięskie
miasto nad Dunajem) oddalony jest o 18 km od Tyrnowa. Miasto było założone
w II w. przez cesarza Trajana, po zwycięstwie nad Dakami. Pobudowane na
brzegu rzeki Rosica, na skrzyżowaniu ważnych szlaków i otoczone
urodzajnymi polami, miasto szybko się rozwijało. Istniało ono do
pocz. VII w. Jego wybrukowane dużymi płytami ulice ciągną się
w kierunkach północ-południe i wschód-zachód.
Woda pochodzi z trzech wodociągów, z których najdłuższy
ma 27 km. Nikopolis jest otoczony barbakanem o wys. 8 m, z 12-metrowymi strażnicami.
Miasto miało prawo bicia monet, były na nich przedstawione wizerunki
bogów, budynki i bramy miejskie. Znaleziono też marmurowy posąg
boga Erosa, popiersie cesarza Gordiana III (238 – 244 r.) z brązu,
statuetki, napisy i wiele innych.
Wieś Arbanasi jest położona
na płaskowyżu skalnym o 4 km od Welikiego Tyrnowa. Arbanasi figurują w wykazie UNESCO światowego dziedzictwa
kulturalnego. Architektura bułgarskiego
Odrodzenia wśród malowniczych okolic sprawia, że są tu
wspaniałe warunki wypoczynku. Osada powstała tu w XIV w. W połowie
XVI w. mieszkańcy zostali częściowo zwolnieni z podatków w
zamian za ochronę pobliskich przełęczy. Miało to pozytywny
wpływ na rozwój miasteczka i wkrótce jego mieszkańcy
zaczęli handlować z Italią, Austro-Węgrami, Rosją,
Indiami.
Za handlem rozwija się i rzemiosło. Budynki mieszkalne są
tu jak małe twierdze – o surowym charakterze, otoczone wysokimi,
kamiennymi murami, za którymi kryją się jednak wygodne obejścia
i bogate wnętrza. Ściany i sufity są bogato zdobione płaskorzeźbami
i malowidłami o motywach roślinnych. Wielką rolę odgrywała
w życiu wsi Cerkiew bułgarska, dlatego jest tu 7 dobrze zachowanych
cerkwi. Bez zewnętrznych ozdób, wewnątrz bogato rzeźbione
i pełne fresków ściennych o tematyce religijnej i ikon.
Monaster Żeński „Sw. Bogurodica”. Jest to klasztor żeński we wsi Arbanasi
oddalonej o 5 km od Welikiego Tyrnowa. Jest on jednym z kilku w okolicach dawnej
stolicy państwa bułgarskiego. W tej samej wsi jest jeszcze klasztor
„ Sw. Nikoły”. „Sw. Bogurodica” powstał w czasach Drugiego Państwa Bułgarskiego.
Kiedy – w 1393 r. – Weliko Tyrnowo zostało opanowane przez zaborcę
tureckiego, we wsi Arbanasi ocalało jedynie kilka budynków, a wśród
nich i ten klasztor. W początkowym okresie niewoli dobrze się rozwijał,
lecz stopniowo podupadł ze względu na brak środków.
W 1680
r pobudowano nowy kościół, a w 1716 r. – budynki, w których
mieszkali mnisi. W 1762 r. cerkiew i kaplica zyskały nowy wystrój
– bogate malowidła ścienne. Zainteresowanie wzbudza znajdująca się w jednej z krucht
cudowna ikona-relief przedstawiająca Matkę Boską w srebrnej
szacie. Pochodzi z okresu Drugiego Państwa Bułgarskiego. Podczas
napadu na Carewec (siedziba cara w Welikim Tyrnowie), mniszki zostały wypędzone
z klasztoru, lecz zdołały ukryć ikonę pod ziemią. Po wielu, wielu latach pastuszek usłyszał
płacz dobiegający spod ziemi i wraz ze swym ojcem wykopał święty
obraz. Część srebrnego pokrycia została dorobiona później
– na zamówienie miejscowego kupca, którego dziecko odzyskało
zdrowie wskutek modlitw do Matki Boskiej przed tym obrazem.
Gorna Oriahowica położony jest
5 km. od Weliko Tyrnowo i 2 km. z
Arbanasi. Góruje nad miastem jako strażnik skał "Kamienia", w
północno-wschodniej części Płaskowyżu
tytuł ukazuje wspaniały panoramiczny widok na Jantra i wszystkich okolicznych wiosek. Tylko 5 km.
na północny
zachód od miasta jest "Poljana" - rzadki kwiat
na polu, które stały się symbolem miasta. Natychmiast do lasu przedmieściach
południowo-zachodniej parku
jest "Kamienia", w którym rzadkie gatunki ptaków.
|
|
| |